(قسمت سوُیُم)
بیشتاویم جه او طرف –
از شیطان!
دانیدی شیطان کیه ؟
اونی کی خابه میان
شومه را ، گول زنه کی ،
دیمیزید!!
آدمه علما بره
دینه ایمانا اگر قایم نبه-
فاگیره.
کچلکا بیده او وارشی روز،
جه سره تان ، تا پا چونگول-
خوشکه پیشک.
تورا بو –
قاقا زه.
خو دوشاب خوری انگوشتا-
گازا گیفت!
عجبا ،
من شیطان رجیم،
می همه فنده و فوصول امرا،
اسبه شور بارانه جیر-
چورندا بوم.
ا کله پاشینه بخاب،
چوتویی هیسته نی چیشت؟
وارشه جا –
ساق جیویشت؟
شومه ره گفتنه ره،
خو دیلا پیلا کوده،
کچلکا پیشاشو!
آ کچل ؛ سلام علیک!
تی دوماغ چاق برار؟
چی کونی ، چی کار دری؟
کچله کی شیطان ، خانه یه –
پاستان دوبو،
دپرک بوخورد:
السلام
آ شیطان!
مردومه گوم را بوکون،
خلق چوشما خاک دوکون،
چیسه ا اول صوب،
سبزه بوستی می جولوب؟
- والله راستشا بگم،
دینی من ،
شرشره وارشه جیر –
چورندا بوم.
تو چره نم نیده یی؟
دِ شتگِم نه دار داره-
نه سر پنا!
کچله –
ئیپچه خو صافه سرا خارش بدا،
لبه جیر خنده بوکود.
زیمینا فیلی فوکود!
- زرنگی ؟!
به به استانی خوایی-
می لما یاد بیگیری؟
بوشو ول ماطلی!
زاکان جان ،
شومه گوش کی به منه؟!
شیطانه بیجه بلا .
زرنگ و سر به هوا.
جه ا گب
ئی بالا بجسته ، شله مرده رند.
- یعنی ا فندا مرا یاد دانه ره ،
ئیچی خوایی از می جا؟!
آ کچل –
خورم پسر.
کاری و پیله جیگر
شیطانه کوچی برار
بوگفته خنده مرا:
تو ، تی لم و کلکا –
یاد بدن همه مرا:
چوتی ، مردوما بیچارا کونی؟
سرانا کولا نیهی؟
چومانا خاک دوکونی؟
زنˇ مردا تاوه دی کس کسه جان
مار و زاک میان –
واکاری؟
جنگا شواله دیهی-
ساقه سالم دواری؟
شیطانم چاره نیده.
لحابا سوبوله ره ،
قیصریا ، دسهدسماله واسی
آتشا زه.
خو همه فنده و فوصولا یاد بدا –
کچلکا.
کچلم ، نه بنا نه اوساده.
درازه دانˇ مرا،
خو لیباس خوشکی لما،
باموخته شیطانکا.
یعنی کی ،
ینی کی پیله شیطانه سرا –
کولا بنا.
هسا همتان بیگیم
سنگه سوفال اوشانه سر
خاکه کربلا-
امه سر .
اوشان بوخورید سنگه سوفال
امه بوخوریم –
نقله نبات.
(تومنه بو : پایان)